بررسی تأثیر سایبان بر آسایش حرارتی در ساختمان های آموزشی شهر تهران

امروزه توجه به کیفیت محیط مصنوع جهت دست یابی به آسایش و کاهش مصرف سوخت دو عامل روبروی هم هستند و این تناقض به یکی از مهم ترین چالش های مورد توجه طراحان و پژوهشگران حوزه معماری بدل شده است. با دقت بر این موضوع که یکی از پر مصرف ترین فضاها در شاخه مصرف انرژی، فضاهای آموزشی می باشند و نیز این مسئله که عدم آسایش یکی از مهم ترین علل افزایش مصرف انرژی در ساختمان ها است؛ مطالعه حاضر تمرکز خود را بر مدارس قرار می دهد تا با ارائه راهکارهایی عملی برای جلوگیری از اتلاف انرژی به بهره وری آن در این فضاها دست یابد. با توجه به این که ساختمان های آموزشی معمولاً در طول روز مورد استفاده قرار دارند و بار داخلی آن ها در زمان اشغال فضاها زیاد است، به علاوه آزادی عمل بیشتری در طراحی این گونه ساختمان ها نسبت به فضاهای مسکونی وجود دارد؛ لذا استفاده بهینه از انرژی های تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی از طریق طراحی و اجرای عناصر اقلیمی و معماری می تواند به کاهش قابل ملاحظه منابع تجدید ناپذیر در فضاهای آموزشی کمک کند. در تحقیق حاضر به تأثیر وجود انواع سایبان در یک فضای آموزشی در شهر تهران پرداخته شد، که هدف از انجام آن افزایش کیفیت آسایش حرارتی و کاهش مصرف سوخت در این نوع از فضاها می باشد. در جهت بررسی هرچه بهتر این موضوع، مطالعات کتابخانه ای، میدانی و شبیه سازی رایانه ای صورت گرفته است. با استفاده از مطالعه موردی دبیرستان دخترانه موفقیان واقع در شرق تهران به بررسی میزان رضایت کاربران از فضای کلاس ها پرداخته شده است، تا بتوان عوامل و میزان این رضایتمندی بررسی گردد. در انتهای تحقیقات با مدل سازی انواع سایبان های قابل استفاده در یک ساختمان آموزشی به مقایسه تأثیر انواع سایبان بر میزان مصرف انرژی و آسایش حرارتی کاربران فضاهای آموزشی پرداخته شد. در نهایت، از نتایج حاصل از مطالعات و داده های نمونه سازی مدل هایی بهینه از انواع سایبان مناسب جهت فضاهای آموزشی به دست آمد.